Ağaçlar Yetiştirici

Ağaçlar Yetiştirici, Ağaçlar hakkında bilgi, Organik bahçe hobi ağaç yetiştiriciliği ve organik tarımcılığa giriş

Meyvelerin depolanmasının amacı; su kaybı, buruşma, fizyolojik ve patolojik kökenli bozulmalar ve aşırı olgunlaşmayı önlemektir.

Armut toprak bakımından çok seçici değildir. Ancak bol ve kaliteli meyve elde edebilmek için derin, sıcak, drenajı iyi yapılmış topraklar tercih edilmelidir. Aşırı kumlu ve kuru topraklarda meyve kalitesi bozulmaktadır.

Bahçe yeri hazırlığına yaz aylarında başlanmalıdır. Beslenme ile ilgili sorunların olmaması için toprak analizi yaptırılmalı ve analiz sonuçlarına göre gerekli gübreler verilmelidir. Fazla yağış alan, taban suyunun sorun olduğu yerlerde toprağın drenajı yapılmalıdır. Toprak organik maddece zengin değilse dekara 3-4 ton çiftlik gübresi verilmeli veya yeşil gübre ile gübrelenmelidir. Sonbaharda derin bir sürüm yapılmalı ve bahçe yeri engebeli ise tesviye edilmelidir. Bahçe yeri çok meyilli ise teraslama yapılması gerekir.

Yaz sonları ve sonbaharın ilk ayları kurak geçen yerlerde ve yıllarda meyve ağaçları çok kez yeter ölçüde besin maddeleri depo etmeden ve çiçek tomurcukları normal gelişme aşamasında ulaşmadan kışa girmek zorunda kalır . Bu gibi durumlarda ağaçlar kış donlarından fazla zararlanacakları gibi çiçek gözlerinin de ilkbahar gelişme zamanında normal teşekkül edemedikleri ve bu sebeple de meyve bağlayamadıkları görülür .

Elma fidanı, tohumdan yetiştirilen çöğürler veya vegetatif olarak üretilen anaçlar üzerine kültür çeşidini aşılamak yoluyla elde edilir.

Elma fidanı üretiminde en çok kullanılan aşı yöntemi durgun T (Kalkan) göz aşısıdır.

Durgun göz aşısına 15 temmuzda başlanır ve 15 eylüle kadar devam edilir. Durgun göz aşısının sona erme zamanı, anaçlardan suyun çekilmesi yani kabuğun kalkmaması ile anlaşılır.

Trabzon hurması ağaçlarının iyi gelişebilmeleri ve yeterli ürün verebilmeleri için topraktan yeterli miktarda su almaları gerekir. Sürgün gelişmesinin ve meyve büyümesinin olduğu ilkbahar ve yaz aylarında yeterli ve düzenli sulamanın yapılmasına dikkat edilmelidir. Bu devrelerde sulama yetersiz olursa meyve dökümleri olabilmektedir. Ayrıca meyve gelişimi de durmaktadır. Düzensiz sulama ile de meyvelerde çatlamalar olmaktadır. Ayrıca meyve olumuna yakın sulamalar, meyvelerin çatlamasına neden olmaktadır.

Çevre sağlığı açısından yeşillik bilhassa ağaç ve orman birinci derecede ehemmiyet arzetmektedir. Hava, su ve toprakla alâkalı pekçok mesele ağaçta düğümlenir... Havanın, zehirli gaz ve zararlı tozlardan temizlenmesi; toprağın, yağmur ve rüzgârın tesiriyle erozyonu uğramaktan korunması; suyun toprak tarafından koyaca tutularak hem tehlikeli sellerin önlenmesi, hem de kaynakların muntazam beslenmesi; heyelân denen ve pekçok can ve mal kaybı ile neticelenen toprak kaymalarının durdurulması gibi çok önemli hayâtî hizmetler, ağaçların varlığına bağlıdır.
Kısacası; bir memlekette ağacın miktarı arttıkça çevre meseleleri azalmakta; ağacın miktarı azaldıkça da çevre problemleri çoğalmaktadır.

Tüm turunçgiller gibi, portakal ağacının da önde gelen isteği, sıcak iklimli bir yerde yetiştirilmektir. Portakal ağacının yetiştirildiği yerde sıcaklığın -2 derecenin altına düşmemesi iyi olur. Çünkü -9 derecenin altına düşen sıcaklıklarda ağaç donar ve ölebilir. Dayanamadığı en yüksek sıcaklıklar ise, 45 derece ve üzeridir.

Limonun anavatanının Hindistan’ın doğu Himalaya bölgesi olduğu tahmin edilmektedir. Limonun ağaç kavununun melezi olduğu düşünülmektedir. Limon ağaçları, laymlardan sonra turunçgil tür ve çeşitleri içerisinde düşük sıcaklıklara en hassas olanıdır. Ticari limonların dağılışı ve başlıca üretim alanları en düşük sıcaklıkları -4˚C’nin üstünde olan yarı kurak ve kurak subtropik bölgeler arasında sınırlıdır. Limon genellikle kuzey ve güney yarım kürenin subtropik iklim bölgelerinde yetiştirilen bir türdür.

Bağ yeri seçildikten sonra toprağın hazırlanması işlemine geçilir. Arazide varsa, büyük kayalar, ağaçlar ve çalılar temizlenir. Omcaları muntazam ve düzgün dikebilmek için tümsekler düzeltilir, çukurlar doldurularak toprak tesviyesi yapılır. Fazla su tutan yerlerde drenaj için önlemler alınır.

Vişnenin kültür çeşitleri doğrudan tohumla çoğaltılamaz. Bunların kalıtsal yapıları heterozigot olduğundan tohumla çoğaltıldığında, ana bitkinin üstün özellikleri çoğunlukla kendinden sonraki nesle geçmez. Ayrıca vişnelerde bazı virüs hastalıkları tohumla yayılmaktadır. Bundan dolayı vişne ağaçları için en uygun çoğaltım şekli aşı ile çoğaltımdır.

Kozalak çamın dişi çiçekleridir. Baharda yeni çıkan dalların uçlarında kozalaklar meydana gelir. Kozalağın üstü, bir kiremit gibi üst üste sıralanmış, sert pullarla kaplıdır. Her pul bir meyva yaprağıdır. Meyva yaprağının iki yanı başka bitkilerde olduğu gibi kapanmayıp, tersine, açıkta kalır. Bundan dolayı çamlar ve benzeri bitikler açık tohumlulardandır.

Tüm turunçgiller gibi, portakal ağaçları en iyi; bol humuslu, derin, süzek (suyu iyi akıntılı) kumlu-tınlı, tınlı ya da killi-tınlı topraklarda yetiştirilir, iyice derinlere inen köklerinin oksijen gereksinimi fazla olduğundan portakal ağacı kesinlikle ağır topraklarda yetiştirilmemelidir. Portakal ağacının yetiştirildiği yerde taban suyunun yüzeyden 1,5 m. aşağıda olması gerekir. Aksi takdirde toprakta drenaj işlemi yapılmalıdır. Toprağın kirecine karşı da duyarlı olan portakal ağaçları için en uygun toprak pH’ı 5,5-6 olmalıdır.

Anavatanı Çin olan kivi, ticari olarak 1940’lı yıllarda ilk kez Yeni Zelanda’da üretilmiştir. 1970’li yıllardan sonra diğer ülkelerde de yetiştirilmeye başlanmış ve hızla yayılmıştır.

Ananas suyunun dünya pazarı iyi bir payı vardır. Ananas meyve ve meyve suyuna da endüstriyel talep vardır. Bu meyve A ve B vitaminince zengin ve kalsiyum içeren iyi bir kaynaktır. Ayrıca fosfor ve demir içerir. Ananas en bilinen popüler tropik meyveler arasında yer alır. Ananasın orijini Amerika kıtası, muhtemelen Brezilya ve Paraguay dır. Ticari bir meyve olarak tropikal ve subtropikal bölgelerde boyunca yayılır.

Dünyanın önemli ananas yetiştiricisi ülkeleri Hawai Adaları, Filipinler, Malezya, Tayland, Brezilya, Gana, Kenya, Meksika, Tayvan, Güney Afrika, Avustralya, Porto Riko ve Hindistan dır. En büyük ananas yetiştiricisi Hindistan'dır. 2001–02 sırasında, Hindistan ta 80.000 Hektar alanda ve 1,26 milyon ton ananas üretilmiştir. Hindistan, dünya toplam ananas üretiminin fazla % 8 den fazlasını üretmektedir.