Ağaçlar Yetiştirici

Ağaçlar Yetiştirici, Ağaçlar hakkında bilgi, Organik bahçe hobi ağaç yetiştiriciliği ve organik tarımcılığa giriş

Kök çürüklüğü: Köklerde beyaz çürüklük yapan ve ağaçların ölümüne sebep olan bir hastalıktır. Hastalık yeni başlamışsa hasta kökler kazınır yerlerine % 5'lik bordo bulamacı, % 2'lik göztaşı, % 5'lik karaboya veya % 0.5’lik Ceresan yaştan biri fırça ile sürülerek aşı macunu ile kaplanır. Hastalık ilerlemişse ince köklere kadar sökülüp kendi çukurunda yakılır ve metre kareye 3 kg sönmemiş kireç dökülür ve kapanır.

arılık (kloroz): Kloroz belirtileri genç yapraklarda hafif sarılıkla başlar. Yaprak damarları genellikle yeşildir. Ancak sarılık artınca damarlar da sararır. Toprak ve hava koşullarına bağlı olarak genç yapraklarda başlayan belirtiler yaşlı yapraklarda hızla yayılır. Hastalık ilerledikçe yaprakların kenarlarında kırmızımtırak ve kahverengi kurumalar görülür. Hızla sararan ve nekroz olan yapraklar zamanla dökülür.

Şeftali kara lekesi, yağışlı ve rutubetli bölgelerde daha çok görülür. Hastalık, meyvelerin düzensiz olgunlaşmasına, şekillerinin bozulmasına ve meyve etinde yarılmalara neden olur. Haziran ayından itibaren görülmeye başlayan ilk lekeler daha çok meyvelerde ve özelikle meyvenin sap bölgesinde oluşur. Zeytin yeşili renginde olan bu lekelerin daha sonra çapları büyür ve sayısı artar.

Sofralık üzümlerde önce güneye bakan salkımlar kesilir. Kesim işlemine çiğ kalktıktan sonra başlanır. Üzüm taneleri ısınmadan kesime son verilir.

Kayısılar ilkbahar geç donlarından çok çabuk zarar gördüklerinden bahçe yeri soğuk havanın çöktüğü çukur mevkiler ve ovalardan uzak olmalıdır. Sırt ve yamaç yerler kayısı yetiştiriciliği için ideal alanlardır. Böyle alanlarda dikim öncesi ilkbahar aylarında toprak derince sürülmeli, mümkünse iyi yanmış çiftlik gübresi verilerek sonbaharda yüzlek bir sürümle toprak hazırlanır.

Kivi toprak yönünden oldukça seçici bir meyve türüdür. Susuzluğa karşı çok duyarlıdır ve aynı zamanda ağır topraklarda iyi gelişmez. Genel olarak kolay işlenebilen, organik maddece zengin, drenajı ve su tutma kapasitesi düşük, nötr PH’lı kumlu-tınlı topraklar kivi yetiştiriciliği için çok uygundur.

Gübrelemede, bahçe toprağı analiz yaptırılarak gerekli gübreleme yapılmalıdır. Ancak analiz yapılmaması durumunda yıllık gübre ihtiyaçları; 4 -10 kg saf azot karşılığı azotlu gübre, 5 –7 kg saf fosfor karşılığı fosforlu gübre, 8 -12 kg saf potasyum karşılığı potasyumlu gübre verilir. Tam verim çağındaki bahçelerde bu miktarlar ilk dikim yıllarında 1/3’ ü, ikinci yılda ½’ si olarak verilmelidir.

Azotlu gübreler genelde amonyum sülfat olarak verilir ancak pH= 5.5 ve daha düşük ise amonyum nitrat olarak verilmelidir. Gerekirse kireçleme yapılarak pH 6-7 ye yükseltilir. Azotlu gübreler ahududu bitkilerine erken ilkbaharda ve meyve gelişimi sırasında olmak üzere iki defada verilir.

Sulama ve gübreleme olanaklarının artması sonucu meyve bahçelerinde yabancı ot problem olmaya başlamıştır. Yabancı ot, bitkinin su ve besinine ortak olduğu gibi hasatı’da güçleştirmektedir. Badem bahçelerinde rastlanılan yabancı otlar senelik, iki senelik ve çok yıllıktır. Senelik yabancı otlar tohumları ile iki ve çok yıllık yabancı otlar kök parçaları, rizom ve stolonları ile çoğalırlar. Genellikle yabancı otlar sulama, toprak işleme, rüzgar, hayvan otlatma ve yanmamış ahır gübresi kullanılması gibi yollarla taşınır.

Armut meyveleri yeme ve hasat olumu olmak üzere iki farklı dönemde hasat edilir. Erkenci veya yazlık çeşitler, yeme olumunda hasat edilip doğrudan pazara sunulur. Güzlük ve kışlık çeşitler ise hasat olumunda ağaçtan toplanır ve belirli sürelerle olgunlaştırma odasında bekletilerek yeme olumuna getirilirler. Bu çeşitlerin gönderileceği pazarlar uzak ise bu süreler taşıma esnasında da geçirilebilir.

Yer kürenin bağcılık için en elverişli iklim kuşağı üzerinde bulunan Türkiye, asmanın gen merkezi olmasının yanı sıra, son derece eski ve köklü bir bağcılık kültürüne sahiptir. Güneydoğu Anadolu Bölgesi, Türkiye'nin Ege ve Akdeniz bölgelerinden sonra en çok üzüm üreten bölgesi olup, ülke üretiminde yaklaşık % 10'luk paya sahiptir.

Kivi bahçesi tesis edilmeden önce meyve bahçeleri ve bağların tesisine benzer şekilde arazinin sürülmesi, tesviye edilmesi, düzeltilmesi ve gübrelenmesi gerekir. Temel gübre olarak organik ve mineral gübreler verilmelidir. Hektara 40-60 ton ahır gübresi organik gübre olarak yeterlidir. Azot, fosfor ve potasyum takviyesi ise analiz yapıldıktan sonra toprağın ihtiyacına göre belirlenmelidir. Kivi yetiştirilecek topraklarda %1.5-1.8 oranında toplam azot 40-50 ppm alınabilir. Fosfor, 100-160 ppm potasyum bulunması arzu edilir.

Kayısı bahçesinin kurulmasında dikkat edilecek hususları 5 başlık altında toplayabiliriz:

Şeftali için toprak isteği söz konusu olunca kullanılan anacın isteği göz önüne alınmalıdır. Şeftali şeftali çöğürü üzerinde süzek, kumlu, killi, tırılı, milli, çakıllı ve çabuk ısınan alüviyal toprakları sever. Toprak pH’sı 6-7 arasında olması gerekir. Kumlu topraklarda yeterli sulama ve iyi gübreleme ile şeftali yetiştirilebilir. Ağır, nemli ve soğuk olan killi topraklar şeftali yetiştiriciliği için uygun değildir.

Ahududular orta veya orta-küçük çalılardır ve özel bir toprak isteği göstermezler. Bununla beraber, ahududu yetiştiriciliği organik maddelerce zengin, derin, geçirgen, yarı asit, hafif veya orta bünyeli, su tutma kapasitesi yüksek topraklarda başarılı şekilde yapılır. Sürekli toprak nemi sağlanmalıdır. Bu nedenle drenajı sağlanmış, ağır bünyeli topraklarda da uyum sağlamaktadır.

Toprak reaksiyonu hafif asit veya nötr (pH = 6-7) olmalıdır. Toprak derinliği en az 1 metre olmalıdır. Toprak hazırlığında toprak 30-35 cm derinlikten işlenmesi yeterlidir. Toprak işleme sırasında organik gübrelemenin beraber yapılmasında yarar vardır.Takip eden uygulama N, P, K gübrelemesidir. Bunun da sonbahar sonunda veya kış sonundan önce toprak analizi sonunda gerekli miktarlarda uygulanmalıdır.

Toprak hazırlığı yapılırken fosforlu, potaslı gübrenin tamamı, azotlu gübrenin üçte biri verilir ve derin sürüm yapılır. Azotlu gübrenin geri kalan kısmı ikiye bölünüp, birincisi ilkbaharda çapa ile, ikincisi ise çiçekten sonra verilir.

Toprağı organik maddece zenginleştirmek için dekara 3-4 ton çiftlik gübresi verilmelidir.

Dikim Zamanı;

Ahududuları, sonbahardan ilkbahara kadar olan devrede, toprak dikime uygun olduğu zamanlarda dikilebilir. Kışlan fazla sert olmayan bölgelerde sonbahar dikimi daha iyi sonuç verir. Bu dikim için kasım ayı uygundur.

Dikim, ilkbaharda yapılacaksa fazla geç kalınmamalıdır. Aksi halde dikimden sonra sıcak ve kurak günler başlayacağından sık sık sulama gerekecektir.

İlkbahar dikimi için en uygun zaman Şubat 15 den sonra Nisan başına kadardır. Kışı sert geçen bölgelerde ilkbahar dikimi tercih edilmelidir.