Meyve iç kurdu: Yumuşak çekirdekli meyvelerin en önemli zararlılarından biridir. Yumuşak çekirdeklilerde, meyveler erken dökülür ve küçükken kurtlanan meyvelerde döküm daha da fazla olur. Büyümüş meyvelerde dökülme nispeten azalır. Meyve üzerinde iç kurdunun açtığı bir delik ve etrafında pislikleri görülür. Meyve kesildiği zaman, içerisinde çekirdeğe kadar uzanan bir yeme yolu ve pislikler vardır. Genellikle meyve içerisinde beyazdan et kırmızısına kadar renkte ve baş tarafı kahverengi olan larva (kurt) bulunur. Mücadelesi kimyasal yollarla yapılmaktadır.

Armut yaprak piresi: Kışı ergin olarak ağaçların tomurcuk ve sürgünleri arasında, dökülen yapraklar altında geçiren armut pirelerinin nimf ve erginleri, armut ağaçlarına doğrudan ve dolaylı olmak üzere iki şekilde zararı olmaktadır. Zarar, özellikle yavru pireler tarafından ağaçların çiçek, yaprak ve tomurcuklarının sokulup emilmesi suretiyle meydana gelir. Emgi sonunda zarar gören kısımlarda klorofil parçalanması ile renk değişimleri ve lekeler meydana gelir. Zamanla bazı organlar kurur, çiçekler ise meyve bağlamaz. Kurumalar sonucu çiçek, yaprak ve meyve dökülmeleri olur. Zararlı fazla olduğu takdirde çok miktarda
salgılanan balımsı sıvı; yaprak, sürgün ve meyvelerin üzerini örter.

Bu maddeler üzerinde çürükçül mantarlar gelişir ve tüm ağaç siyahımsı bir görünüm alır. Böyle ağaçlarda yapraklar vaktinden önce dökülür, tomurcuklar açılmaz ve bulaşık meyveler pazar değerini kaybeder.

Armut sülüğü: Ergin 5 mm boyunda parlak siyah renkte bir arıcıktır. Saydam kanatlarının stigmaları da siyah renkli olup sadece önü kahverengidir. Başında üç adet belirgin tepegözü vardır. Larvaları 7- 9 mm boylarında, baş kısmı geniş olup, arkaya doğru gittikçe daralır. Vücudu yeşilimsi siyah renktedir. Üzeri sümüksü kaygan bir madde ile örtüldüğünden bu hali ile sülüğü andırır.Kış mevsimini, toprağın 5- 10 cm altında kokon içinde larva ve çoğunlukla prepupa döneminde geçirir. İlkbaharda pupa olur ve erginler, nisan ayı sonunda ağaçlar tamamen yapraklandıktan sonra çıkarlar. Dişiler, yumurtalarını yaprağın üst yüzeyine epidermis altına bırakırlar. 9- 15 gün içinde açılan yumurtalardan çıkan larvalar, epidermis ile beslenerek 3- 5 hafta içinde gelişimlerini tamamlar ve toprağa geçerek orada pupa olur.
Yılda 2- 3 döl verir.

Larvalar, yaprağın üst epidermisini yiyerek onu ince bir tül haline getirirler. Bu görünüm çok karakteristiktir. Yaprağın ince ve kalın damarları zarar görmez. Populasyonun yüksek olduğu durumlarda ağaçlar yapraklarını tamamen kaybedebilir. Bu durum ağacın zayıflamasına ve verimin düşmesine neden olur. Genellikle kiraz ve armut üretilen tüm bölgelerde bulunur.

Kabuklu bitler: Kabuklu ve Unlu Bitler, koşnil adı da verilmektedir. Vücutları çıplak ya da mumsu bir tabaka ile kaplı olabilmektedir. Oldukça kalın kabuklu veya örtülü olabilir. Renkleri; sarımsı, kahverengi, beyaz, gri, donuk kırmızı ve siyah olabilir. İnce uzun hortumuyla bitkinin yaprak ve saplarını sokarak, bitki öz suyunu emerek beslenir. Salgıladıkları tatlı madde, fumajin mantarlarının çoğalmasına neden olur. Yapraklar sararır, kurur ve dökülür.